7/20/11

One more time again: And this is why Willie Revillame is still alive and kicking

We are all culturally conditioned to see self-pity - and its partner: guilt - as a virtue.



How could we get away from it when not even Jesus Christ could?




Or the other saints we grew up seeing and looking up at at our grandmother's house or those larger-than-life Caucasian statues at old Philippine churches.

Remember the facial expressions on these man-made marbles? They either had an expression of pain, was on the verge of ecstatic tears or wore a `pity me my lord,' `have mercy on me lord' face.



As if they are saying and wanted us to think that what they are doing is a gloriously wonderful thing and that we should do it too - if them fair-skinned and holy human-like statues could, we can too.

Even Jesus was used and words were figuratively put in his mouth when His statue was displayed in all its wounded glory at the church's center stage for us to see:

"How I sacrificed for ALL of you ungrateful people. See me and weep. See me and feel guilty because nothing you could do would make me feel better."



and we grew up believing, we grew up hearing, we grew up being told and preached that:

"We could never be good enough my lord, we are sorry my lord, forgive us. have mercy on us. We are mere mortals. We don't know any better. Punish us o lord for our insensitivity. O y O y are we such sinners!?"

And now self-righteous US is wondering why a lot of THEM people are fawning over Willie Revillame

when he is the most popular 21st century mainstream media version of our feelings of self-pity.

We pity ourselves and he plays the role of the savior who will validate our less-than beliefs and grant us a reward for feeling such. Enter Pavlov's dogs everytime we do feel pangs of pity-pain as we expect someone outside of us to make us feel better, albeit temporarily.





But we know that is unreal. Deep deep in the recesses of our hearts, we know we are also using pity and milking it to how far it could take us.



We are not stupid.

We know what we are doing.

We are using pity to our advantage to make others feel guilty. We control them the way they think they control us.

And maybe, Us and Willie or Manny P. or PCSO and the PH govt are made for each other after all?


"The unreal personality..is always for sacrificing things, for sacrificing yourself for others. It looks beautiful because you have been brought up in it. Sacrifice yourself for others - this is altruism...

Unless you are really contented with yourself, you cannot...help others toward their contentment...A person who sacrifices always becomes a sadist.

If your mother goes on talking to you and says, "I have sacrificed myself for you," she will torture you. If the husband says to the wife, "I am sacrificing," he will be a sadistic torturer. He will torture because sacrifice is just a trick to torture the other.

So those who are always sacrificing are very dangerous - potentially dangerous. Be aware of them..Enjoy yourself; be bliss-filled..when you are overflowing with your own bliss, that bliss will reach to others. But that is not a sacrifice. No one is obliged to you. No one needs to thank you. rather, you will feel grateful to others because they have been participating in your bliss..Be happy; only then can you help others to be happy."


from Osho The Book of Secrets.

7/10/11

Ang paninirahan sa Pilipinas ay pamumuhay sa panahon ng digma

Ang paninirahan sa Pilipinas ay pamumuhay sa panahon ng digma.


Kapiling ko sa paglaki ang pangamba,

hindi ko tiyak ang bukas na laging nakakawing




sa mga sasakyan sa kalyeng laging nag-uunahan,

masagi ka man ng tricycle lola, sorry na lang.




mga banketa na may bukas na pinto sa swelo,





mga balat ng saging na maingat na nilagay sa gitna ng lalakaran mo.




mga dura ni Tatay, mga ta-che ni Bantay.

Kinatakutan ko ang pag-iisa.



Sa pagiging buhay,

kaharap ko’y tagsalat.





Pagkat ang lupit ng digmaan

ay hindi lamang

sa paggulong ng mga ulo

o sa pagguhit ng espada,

kundi sa unti-unting pagkaubos

ng pagkain sa hapag.





Saan hahanapin ang susunod na kakainin?




Saan makakakuha ng pambili sa niresetang Amoxicilin?





Sino ang sisisihin sa kawalan ng malinis na tubig?





Walang sandaling

walang panganib.


Sa sariling tahanan,

wala ring katahimikan.

May umiiyak na sanggol sa iyong paanan,

meron ding crying baby sa likod ng dingding na iyong sinasandalan,






nawalan pa ng ilaw at syempre bentilador,




paano ngayon patutulugin si Junior?




Sa lansangan,

ang paglalakad sa gabi’y

pag-aanyaya sa kapahamakan.

Sa aking lipunan,

ang pagtutol sa kaapiha’y

paglalantad sa higit na karahasan.



Kay tagal kong pinag-aralan

ang puno’t dulo

ng digmaan.

Sa huli’t naunawaan,

na ang paninirahan sa Pilipinas

ay walang katapusang pakikibaka




para mabuhay at mangarap ng maraya.



Salamat kay Joi Barrios at sa orihinal niyang tula: Ang pagiging babae ay pamumuhay sa panahon ng digma para sa inspirasyon.

7/4/11

Bakit si Media Man ang sumbungan ng bayan? - updated

Inapi ka ba?

May umaway ba sayo?

Abusado ba barangay captain nyo?

Sawa ka na ba sa pulis na nangongotong sayo?



Isa lang ang solusyon sa problema mo!


Si Media Man!!!




Si Media Man ang puntahan ng mga na-agrabyado.




Ng mga naapi.

Ng mga naiinis sa sistema pero walang magawa sa asar nila.



Pano at saan ka magsusumbong kung ang pagsusumbungan mo ang sya ring gusto mong i-reklamo?

Saan ka pupunta?

Kanino ka magpapatulong?

Kanino pa? E di kay


Media Man!





Kay Media Man, di mo kelangang mag-file ng complaint.




Magsumbong ka lang, yun na, bahala na sya kasi Da best sya!


Ang kapangyarihan ni Media Man ay nanggagaling sa natural na takot ng tao na mapahiya.

Hindi kelangang ma-guilty ng inirereklamo mo.

Hindi rin nya kelangang makonsensya.

Hindi rin niya kelangang magsisi sa kasalanan niya.

Wala man siyang hiya, sisiguraduhin ni Media Man na ang nirereklamo mo ay mapapahiya.

Ang kelangan lang ay kunyaring magsisi siya, pakita niya lang sa radyo o TV na kunyari nakonsensya siya.

At voila! Magbabago na siya!

Hindi na magiging abusado si Kap! (hanggang alam niyang pinapanood at may nanonood sa kanya)

Hindi na rin mangongotong si Pareng Les-Pu (lalo na kapag inalis siya sa pwesto ng mga napahiya niyang superior).

Ang inirereklamo mo hindi na magha-hari-harian sa maliit nilang mundo.



Alam ni Media Man na pahiyaan lang ang labanan.

Ang pagbabago, kung meron man, eh hanggang balat lang at hanggang sikat pa ang programa na nagpahiya sa kanya. Pag hindi na sikat, don't worry. Wait ka lang until dumating ang next top program na dapat mo raw subaybayan.

Kaya wag kayong mag-alala dahil si Media Man, laging nandyan hanggang may gusto kang ipahiya!



Hindi ka niya pababayaan!

Tutulungan ka niya sa lahat ng suliranin mo! Tandaan mo yan maski Itaga mo pa sa bato.

So anong hinihintay mo? Tawag na kay Media Man!

Now na!



DISCLAIMER: Ang mga tinutulungan ni Media Man ay mga maliliit na tao na ang kalaban ay mga maliliit na tao rin. Hindi nilalabanan ni Media Man ang mga malalaking institusyon na bumubuhay sa kanya, (e.g., malalaking negosyo, malalaking establishimento, drug cartel, malalaking negosyante). Ang karamihan sa mga kayang patumbahin ni Media Man ay mga maliliit na drug pusher na nagbebenta ng P100-P500 per gramo, mga nagtitinda ng maruming taho/yelo at kung anu-ano pang pagkain na kinadidirian ng mga middle class na mga Pilipino, mga barangay captain/councilor atbp karaniwang empleyado ng gobyerno (hands-off na sila kapag ang inirereklamo mo ay congressman & anyone above) - in short mga dilis.

ShareThis

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Share

 

Total Pageviews

Search

Resources

Site Info

CheezMiss Copyright © 2009 Blogger Template Designed by Bie Blogger Template